تاثیر شنا بر خستگی عضلات تنفسی
فعالیت در محیطهای آبی شرایطی چالش برانگیز برای عضلات تنفسی است . محققان گزارش کرده اند که تنها یک شنای 200 متر کرال سینه با 90 تا 95 درصد حداکثر سرعت، با فشار دمی بیشینه بالایی ارتباط دارد (29%) و میتواند خستگی عضلات دمی را در زمانی کوتاهتر از 7/2 دقیقه ایجاد کند. این بیشترین میزان خستگی عضلات دمی است که تا کنون گزارش شده است. همچنین نشان داده شده است که تمرین شنا به تنهایی میتواند باعث توسعه عملکرد عضلات تنفسی شود و به این نکته اشاره دارد که در تمرینات شنا، عضلات دمی تحت تاثیر قرار میگیرند.
در تمرینات شنا، عضلات تنفسی به دلایل زیر تحت تاثیر قرار میگیرد:
1. کنترل تعداد تنفس و افزایش نیاز به کارایی بالاتر 2. غوطه ور شدن در آب باعث افزایش فشار به دیوارهی قفسه سینه میشود و به شکل یک مقاومت برای انجام تنفس عادی عمل میکند و در این حالت برای حفظ میزان تهویه باید دیوارهی قفسه سینه تقویت شود 3. افزایش بار مقاومتی در برابر جریان دم و بازدم 4. افزایش شدت انقباض عضلات تنفسی و افزایش حجم جاری 5. استفاده دو جانبه از پتانسیل عضلات کمکی تنفس برای کمک به ضربات دست در شنا .
فعالیت در محیطهای آبی در مقایسه با محیطهای خشک، نیازمند فعالیت تنفسی بیشتری بوده و به دنبال آن خستگی عضلات دمی اتفاق می افتد. در حقیقت هنگام تمرین در آب، مقاومت هوا در ریه ها و سیستم تنفس، به دلیل فشار ناشی از چگالی گازها افزایش پیدا میکند.