تاثیر شنا بر خستگی عضلات تنفسی

فعالیت در محیط­های آبی شرایطی چالش برانگیز برای عضلات تنفسی است . محققان گزارش کرده ­اند که تنها یک شنای 200 متر کرال سینه با 90 تا 95 درصد حداکثر سرعت، با فشار دمی بیشینه بالایی ارتباط دارد (29%) و می­تواند خستگی عضلات دمی را در زمانی کوتاهتر از 7/2 دقیقه ایجاد کند. این بیشترین میزان خستگی عضلات دمی است که تا کنون گزارش شده است. همچنین نشان داده شده است که تمرین شنا به تنهایی می­تواند باعث توسعه عملکرد عضلات تنفسی شود و به این نکته اشاره دارد که در تمرینات شنا، عضلات دمی تحت تاثیر قرار می­گیرند.

در تمرینات شنا، عضلات تنفسی به دلایل زیر تحت تاثیر قرار می‌­گیرد:

1. کنترل تعداد تنفس و افزایش نیاز به کارایی بالاتر 2. غوطه ور شدن در آب باعث افزایش فشار به دیواره­ی قفسه سینه می­شود و به شکل یک مقاومت برای انجام تنفس عادی عمل می­کند و در این حالت برای حفظ میزان تهویه باید دیواره­ی قفسه سینه تقویت شود 3. افزایش بار مقاومتی در برابر جریان دم و بازدم 4. افزایش شدت انقباض عضلات تنفسی و افزایش حجم جاری 5. استفاده دو جانبه از پتانسیل عضلات کمکی تنفس برای کمک به ضربات دست در شنا .

فعالیت در محیط­های آبی در مقایسه با محیط­های خشک، نیازمند فعالیت تنفسی بیشتری بوده و به دنبال آن خستگی عضلات دمی اتفاق می ­افتد. در حقیقت هنگام تمرین در آب، مقاومت هوا در ریه­ ها و سیستم تنفس، به دلیل فشار ناشی از چگالی گازها افزایش پیدا می­کند.